Minerva

Ufak Bir Hatırlatma Muhafazakar gençlerin halet-i ruhiyeleri üzerine yazdığım bu yazı muhtemelen radikal islamcıları (%100) veya dindar insanları (%40) mutlu etmeyecektir. Hatta kimi bu ne saçmalıyor da diyebilir, lakin bu yazının konusu toplumda gözlediğim bir durum analizini içermektedir. Dolayısıyla, ben gördüğüm gerçekleri söylemek, anlatmak zorundayım. Mutlu etse de etmese de... Bu yazıyı "Kadın Üniversiteleri 2021'de açılacak!" haberi üzerine yazmaya karar verdim. Zaten bir şeyi yazmam için de benim mutlaka bir şey görüp tetiklenmem gerekiyor. Güzel ülkemin vasıfsız siyasetçileri öyle saçma kararlar alıyorlar ki tetiklene tetiklene 1 senede 51. yazıya ulaştım. Yazıp, çizip giydiriyorum. Duyan var mı? Yok. Fakat birkaç insanın kafasını açabiliyorsam bu yazılarla, benim için kafidir. Doğrusu kimse okumasa da yazardım. Zira, ilk yazılarımı kimse okumazdı da zaten. Yazı yazmak benim için psikoloğa gitmek gibi bir şey oldu artık. İçimi döküyorum ve bu beni rahatlatıyor.

Gelen Gideni Her Zaman Aratmaz. Geçenlerde UBER'in gidişine üzüleceğimiz bir olay yaşadım. Hastaneye gitmek üzere durakta beklerken yanımda benden önce gelen 2 kadın ve balkondan düşmüş yaralı bir ev kedisi vardı. Buraya kadar her şey normal tabi; Taksici arabasına hevesli bir şekilde gelerek nereye gideceğimizi sordu. Ben bahçelievler cevabını, kadınlar da bayrampaşa cevabını verdi. Burada ilk ahlaksızlık taksicinin ilk geleni sorması gerekirken mesafe hesaplaması yapmasıydı. Taksici ben daha uzağa gittiğim için beni götürmek istedi. Sonrasında kedinin balkondan düştüğünü belirten kadına "ne yapayım abla" minvalinde bir cevap verdi ki bu cevapla hem ilk ahlaksızlığını unutturdu hem de öfke katsayımızı yükseltti. "Ben daha sonra geldim hem kedinin canı söz konusu" dememe kalmadan kadınlardan biri öfke kontrolünü kaybedip bizim taksiciye küfürler yağdırdı (haklı olarak).  Sonuç olarak çevrenin de tepkisine dayanamayan taksici 3'e 5'e tamah ederek

Feminizm Kadına şiddet konusunda ya da düzelteyim şiddet konusunda hepimiz şiddete karşıyız ama günümüz feministlerinin çelişkileri beni benden alıyor. Mağaradan yeni çıktığım için Netflix'te daha önce yayınlanmış garip bir filme denk geldim. Filmin konusu şu: Bir mafya bir kadını kaçırıp zorla alıkoyar ve ona aşık olmadan kadının gidemeyeceğini söyler. Filmin sonunda ise kadının adama aşık olduğu görülüyor. Bu konunun absürt kısmı şu ki böyle bir zorbalığın aşk hikayesi olarak pazarlanıyor oluşudur. Film tamamen Stockholm Sendromu'nun kurgusal bir versiyonu. Peki nedir Stockholm Sendrom'u? Anlaması basit olsun diye şu sözü örnek vereyim: "Katiline aşık olmuşsa bir millet, ona layıktır her zillet." Normal şartlarda böyle bir kaçırma olayı gündeme gelse ortalığı yakacak onlarca kişi varken böyle iğrenç bir içeriğe kimsenin ses çıkarmıyor oluşu oldukça çelişkili bir durumdur. Dünya üzerinde çok fazla cahil ve manipülasyona açık insan varken bu içerikle n

Bazı şeyleri anlayabiliyor olmak ona dair çözümler sunmayı beraberinde getirmiyor kimi zaman. Örneğin, ilişkilerde eskiye bağlılık diye bir bela var. Alışkanlık, kaybetme korkusu, yeni kişiler tanımaya cesaretsizlik... Sebebi her şey olabilir ama çözümü? Yok. Kimi zaman söyleriz. Hastalığı yenebilmek, onu kabul edişle başlar. İlişkilerde yenilgiyi kabul etmek, maşuğu bir hırs öznesi olarak görmemek bu sorunda yardımcı oluyor ama çözüm değil. Zaten hiçbir yara tam olarak kapanmaz. Sadece uyuşturur. Peki, bu durumda gerçekçi bir çözüm ne? Çözüm müdür bilmiyorum ama sahici bir ilişki doğrudan kader ile alakalıdır. Kadere teslim olup, aramamak ama yeniliğe her daim açık olmak, insanlarla konuşmak, onları anlamaya çalışmak, onları istenilen ruhlara sokmaya çalışmamak... Bunların hepsi takınılması gereken tavırlardır. Bu tavırlar insanın uktelerini uyuşturarak yaşamaya devam edebilmesinin, ayrılığın anksiyetesini engellemesinin kilit anahtarlarıdır. Tabi bu durum suistimale de aç